Wymyśliłam siebie od nowa

Rok temu ze strachem w oczach zamknęłam drzwi do swojego biura w jednej z największych agencji reklamowych w Kanadzie i rzuciłam sobie nowe wyzwanie. Po miesiącach przygotowań zdecydowałam się odejść na swoje, założyć mały biznes i zostać fotografem. Nie wiedziałam co mnie dokładnie czeka i gdzie mnie zaprowadzi pomysł wymyślenia siebie od nowa. Jak mantrę powtarzałam, że jest to moje marzenie i jeżeli nigdy nie podejmę ryzyka zmiany, to nie przekonam się jak to jest być na swoim.

Minął rok, a ja w dalszym ciągu uważam, że była to jedna z najlepszych i najtrudniejszych decyzji w moim życiu. Porównałabym ją do emigracji do Kanady, kiedy to w 2011 spakowałam się w jedną walizkę, zamknęłam wszystko za sobą i drżącą ręką pomachałam na do widzenia. Wiedziałam, że zaczynam niesamowity rozdział w życiu, który nie tylko zmieni moje miejsce zamieszkania, ale co najważniejsze rozwinie mnie jako człowieka.

W przypadku obu decyzji ogromnym wsparciem były dla mnie najbliższe mi osoby. Zdecydowanie łatwiej jest podejmować nowe wyzwania ze świadomością, że nawet jak się potkniemy, wywrócimy, to nasze błędy nie zostaną wytknięte i nie padnie słowo: „A nie mówiliśmy!”. Norbert, moi rodzice to są ludzie, którzy niekiedy wierzą we mnie bardziej niż ja sama. To dzięki nim jestem, tu gdzie jestem. I pomimo tego, że czasami nie jest łatwo, a po moich policzkach popłyną łzy, to nie oddałabym tego roku. To jest dopiero początek drogi, która nauczy i pokaże mi zdecydowanie więcej.

Oczywiście cały proces nie obywa się bez chwil zwątpienia, które sprawiają, że niekiedy zaczynam się zastanawiać dlaczego tak bardzo lubię wychodzić ze swojej strefy komfortu? Czy nie łatwiej byłoby pracować od 9 do 17 i nie martwić się o to co przyniesie kolejny miesiąc? Na szczęście, jak szybko takie myśli przychodzą, tak szybko znikają. Natomiast każda z nich sprawia, że jestem silniejsza, dostaję jeszcze więcej energii do działania i nie poddawania się.

Czego nauczył mnie ten rok na swoim? Nauczył mnie, że realizacja marzeń, to nie to co dostajemy, tylko to kim się stajemy. To długa droga, w której podobnie jak w przypadku podróży, liczy się wędrówka, a nie punkt docelowy. Każdy dzień sprawdza moją cierpliwości, dystans do siebie, a każdy sukces, nawet najmniejszy, dodaje skrzydeł i smakuje znacznie lepiej niż największy sukces na etacie!

Zarówno emigracja jak i bycie swoim szefem, to dwa otwarte rozdziały w moim życiu. A każdy z Was, który zagląda na 6757km jest świadkiem tego jak się zmieniam, jak od nowa odkrywam siebie i jak bardzo wierzę w to, że marzenia są po to, żeby je spełniać.

Nie chcę krzyczeć do Was: rzućcie pracę i zacznijcie swój biznes! Albo spakujecie się w jedną walizkę i zmieńcie swoje życie! To co mogę Wam powiedzieć to, to żebyście nie bali się stawiać przed sobą wyzwań, które zmienią Was jako człowieka. Oczywiście, każde z nich powinno być chociaż trochę przemyślane i zaplanowane. Nie starajcie się jednak obmyślić wszystkiego od początku do końca, ponieważ jest to niemożliwe. Myślę, że najpiękniejsze w tym wszystkim jest bycie otwartym na przychodzące do nas nowe możliwości!