Calgary, miasto kowbojów i miłych ludzi

Calgary nie było na mojej liście miast do zobaczenia, ale dzięki pracy miałam okazję spędzić w nim pięć dni i poodychać preryjnym powietrzem. Nie spodziewałam się efektu WOW, ale muszę przyznać, że zostałam mile zaskoczona. Pierwszy szok przeżyłam od razu po przylocie, kiedy ludzie mijani na ulicy wydawali się bardziej zrelaksowani niż w Toronto, ich twarze były rozpromienione, a krok spokojniejszy.
Nie wiem czy to były moje omamy, ale miałam wrażenie, że każdy się do mnie uśmiecha. Wisienką na torcie była wizyta w publicznej toalecie, gdzie zostałam miło przywitana przez dwie kobiety, które widząc mnie pierwszy raz na oczy powiedziały ” Cześć, jak się masz?”, co odpowiedzieć w takiej sytuacji? „Wszystko w porządku, ale muszę iść siusiu?”.

Mieszkając w hotelu w centrum miasta i pracując w BMO Centre, w którym latem odbywa się znane na całym świecie rodeo Stampede, miałam niesamowitą okazję do spacerów. Na moje szczęście pogoda dopisała. Codziennie świeciło piękne słońce i było około 8′, czyli prawie upały, bo tymczasem w Toronto padał śnieg i było dalej mroźno. Myślę, że łaskawa pogoda sprawiła, że na Calgary spojrzałam bardziej przychylnym okiem. Pierwszy raz od trzech miesięcy oddychałam powietrzem, w którym czuć było wiosnę.

Co takiego oferuje nam miasto kowbojów i miłych ludzi? Nie jestem przewodnikiem turystycznym, ale dla mnie idealną metodą na zobaczenie miasta jest jego „złażenie” i przebiegnięcie. Dwa razy wybrałam się na bieg. Pierwszy z nich był wzdłuż rzeki Bow, która mnie lekko rozczarowała. Wyobrażałam sobie, że jest ona szeroka, groźna i potrafi spustoszyć miasto, tak jak miało to miejsce w czasie powodzi w 2013 roku. Tymczasem zobaczyłam średnich rozmiarów rzekę, która płynęła sobie dosyć spokojnym nurtem. Okazuje się jednak, że staje się ona bardziej dzika, w okolicach lata, kiedy w górach Skalistych topnieje śnieg i zaczyna on spływać w dół.

Druga moja biegowa ścieżka przebiegała przez China Town do wzgórza z którego można było zobaczyć panoramę miasta. Centrum Calgary jest znacznie mniejsze niż centrum Toronto, ale dzięki temu nie czułam się przytłoczona ilością wysokich budynków. Dodatkowo podobało mi się połączenie starszej zabudowy z nową. Bardzo dobrze to ze sobą współgrało.

Można było się trochę poczuć jak na dzikim zachodzie

I centrum mista

Jedna z najbardziej nietypowych artystycznych instalacji jakie do tej pory widziałam

Calgary znane jest z uboju bydła i najlepszych steków w Ameryce Północnej. Jako osoba, która nie jada mięsa miałam nie lada problem, żeby znaleźć miejsce w którym steki nie są numerem jeden. Trochę musiało minąć czasu zanim zrobiłam wywiad i dowiedziałam się gdzie mogę się stołować. Warto też dodać, że jest to miasto, które dosyć wcześnie chodzi spać. Wiele miejsc było zamkniętych o godzinie 20 – 21, co powodowało, że ulice również były wyludnione. Jeszcze jeden problem, który napotkałam w Calgary to sprzedaż alkoholu. Za każdym razem, kiedy chciałam napić się lampkę wina, byłam pytana o dowód osobisty. Jednego wieczoru moim najbliższym przyjacielem przy kolacji była szklanka wody, ponieważ kelnerka nie chciała się przekonać, że dobijam do trzydziestki. Z jednej strony był to powód do smutku, a z drugiej mała radość, bo oznacza, to że pieniądze wydane na kremy nie zostały wyrzucone w błoto!

Dużo frajdy miałam w sklepie dla kowbojów, czyli w miejscu, gdzie wszystko wyglądało zabawnie i na moje oko kiczowato. Wiem, że zachowywałam się trochę jakbym była w ZOO, ponieważ jeszcze nigdy nie zrobiłam ponad trzydziestu zdjęć w sklepie. Starałam się jednak o tym nie myśleć i być turystą dla którego wszystko jest niesamowite. Bo czy nie jest czymś innym widzieć ścianę pełną kowbojskich butów czy kapeluszy? Oszalałam!

Kowbojki dla dzieci? Oczywiście!

Moją wizytę w Calgary zakończyłam pójściem na Calgary Tower, gdzie z wysokości 191 metrów mogłam zobaczyć całą panoramę miasta oraz Góry Skaliste. Aż wstyd się przyznać, ale jeszcze nigdy nie byłam na CN Tower w Toronto, które ma 553 metry. Nie dlatego że się boję, ale dlatego, że obiecałam sobie, że moją pierwszą wizytą na CN Tower będzie związana z Edge Walk. Mam nadzieję, że ten plan zrealizuje się w tym roku! A jakie wrażenia mam po Calgary Tower? Na pewno warto było wydać $16, ponieważ zobaczyłam miasto z innej perspektywy. Szklana podłoga dostarczyła dodatkowych wrażeń. Początkowo mój błędnik lekko ogłupiał, ale po kilkunastu sekundach przyzwyczaił się do nowego stanu: „braku” podłogi. Z góry wszystko wygląda zabawkowo.

Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek w życiu powrócę do Calgary. Na pewno nie obraziłabym się na drugą wizytę w Górach Skalistych. Jedno jest pewne, że odwiedzanie nowych miejsc odświeża głowę. Pozwala spojrzeć na zupełnie inny styl życia i ludzi dla których ich miasto i przyroda jest wszystkim czego pragną.